რუსეთ-საქართველოს ომი — ასევე ცნობი

რუსეთ-საქართველოს ომი — ასევე ცნობილი როგორც 2008 წლის სამხრეთ ოსეთის ომი, შეიარაღებული კონფლიქტი 2008 წლის აგვისტოში, ერთი მხრივ საქართველოსა და მეორე მხრივ რუსეთის ფედერაციას შორის, ოსებსა და აფხაზებთან ერთად.

ომი დაიწყო ქართულ ჯარებსა და რუსი სამხედროებით ზურგგამაგრებულ ოს სეპარატისტთა შორის კონფლიქტით ცხინვალის რეგიონში. ოსური დასახლებების მხრიდან რამდენიმე დღის განმავლობაში მიმდინარე განუწყვეტელი საარტილერიო სროლების შემდეგ, 7 აგვისტოს საქართველომ სამხედრო ოპერაცია დაიწყო ქალაქ ცხინვალის ასაღებად. მომდევნო დღეს რუსეთმა, რომელსაც რეგიონში სამშვიდობოები ჰყავდა, ქართველთა იერიშის საპასუხოდ ცხინვალის რეგიონში საკუთარი ჯარების ქვედანაყოფები და მძიმე ტექნიკა შეიყვანა. პარალელურად, რუსეთმა საქართველოს სხვა რეგიონების საჰაერო დაბომბვაც დაიწყო.[25][26][27] რუსებისა და ოსების ჯარები ქართველებს ცხინვალის ბრძოლაში სამი დღე ებრძოდნენ, რაც ომის ყველაზე დიდი და გადამწყვეტი ბრძოლა იყო. რუსულმა გემებმა საქართველოს შავიზღვისპირეთი დაბლოკეს და სახმელეთო ჯარები და პარაშუტისტები გადმოსხეს დასავლეთ საქართველოში. 9 აგვისტოს რუსულმა და აფხაზურმა ძალებმა მეორე ფრონტი გახსნეს კოდორის ხეობაზე თავდასხმით[28] და დასავლეთ საქართველოს შიდა ტერიტორიებში შეიჭრნენ. ხუთი დღის მძიმე ბრძოლების შემდეგ ქართული ჯარები განდევნილ იქნენ ცხინვალის რეგიონიდან და აფხაზეთიდან. რუსების მიერ ოკუპირებულ იქნა ქალაქები ფოთი და გორი, სხვა რაიონებთან ერთად.[29]

ევროკავშირის თავმჯდომარე საფრანგეთის პრეზიდენტის შუამდგომლობით კონფლიქტურმა მხარეებმა 12 აგვისტოს მიაღწიეს ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებას, რომელსაც საქართველომ თბილისში 15 აგვისტოს მოაწერა ხელი, ხოლო რუსეთმა მოსკოვში — 16 აგვისტოს. 12 აგვისტოს რუსეთის პრეზიდენტმა დიმიტრი მედვედევმა უკვე გასცა ცეცხლის შეწყვეტის ბრძანება,[30] თუმცა ბრძოლები უმალ არ შეწყვეტილა.[31] შეთანხმების ხელმოწერის შემდეგ რუსეთმა საკუთარი ჯარების უმეტესი ნაწილი სამეგრელოს და შიდა ქართლის რეგიონებიდან გაიყვანა. თუმცა ამასთან ბუფერული ზონები შექმნა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის საზღვრების გასწვრივ და სათვალთვალო პუნქტები დატოვა ფოთში, სენაკსა და პერევში.

2008 წლის 26 აგვისტოს რუსეთმა სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის დამოუკიდებლობა ცნო. რუსეთმა დაასრულა გასვლა საქართველოს დანარჩენი ტერიტორიებიდან 8 ოქტომბერს, თუმცა 2009 წლის მდგომარეობით რუსული ჯარების გაძლიერებული გარნიზონები რჩება აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში (მათ შორის იმ ტერიტორიებზეც, რომლებსაც ომამდე საქართველო აკონტროლებდა).[32][33][34] რამდენიმე ინციდენტი ორივე კონფლიქტური ზონაში კვლავაც ხდებოდა ომის დასრულებიდან რამდენიმე თვის გასვლის შემდეგ. 2009 წლის მდგომარეობით ომში მონაწილე მხარეებს შორის ურთიერთობა კვლავაც უკიდურესად დაძაბულია.

პრობლემის სამშვიდობო გადაწყვეტისკენ თითქმის ერთხმად მოწოდებისა და ნატოსა და რუსეთს შორის პირდაპირი კონფლიქტის თავიდან არიდების გარდა, საერთაშორისო რეაქცია, რომელსაც ევროკავშირი და აშშ დომინირებდა, ხაზგასმით უჭერს მხარს საქართველოს ტერიტორიულ მთლიანობას, ხოლო არცნობილი ტერიტორიები კი სოლიდარობას უცხადებს სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთს.

სექციების სია [დამალვა]
1 წინაპირობები
2 ქრონოლოგია
2.1 1-7 აგვისტო: დაპირისპირების ესკალაცია
2.2 7-8 აგვისტო: ქართული იერიში
2.3 8 აგვისტო: რუსეთის ჩართვა
2.4 9 აგვისტოს ესკალაცია
2.5 10 აგვისტო: ქართული ჯარები ცხინვალს ტოვებენ
2.6 11 აგვისტო: რუსეთის კონტრშეტევა
2.7 12 აგვისტო: დიპლომატიური ძალისხმევა
3 კიბერშეტევა
4 ფინანსური ბაზრების რეაქცია
5 ომის დაწყების მტკიცებულება
6 ომის შეფასება
7 იხილეთ აგრეთვე
8 სქოლიო
9 რესურსები ინტერნეტში
წინაპირობები
ოსები წარმოშობით მდინარე დონის ნაპირებზე მცხოვრები ალანების შთამომავლები არიან, რომლებიც კავკასიაში დაახ. XIII საუკუნეში გადმოსახლდნენ მონღოლთა მიერ მათი სამშობლოდან აყრის გამო.[საჭიროებს წყაროს მითითებას] ოსების დიდი ნაწილი ამჟამინდელი ჩრდილოეთ ოსეთის ტერიტორიაზე დასახლდა. ნაწილი მოგვიანებით, XVII საუკუნიდან, სამხრეთ კავკასიაშიც გადმოვიდა და დღევანდელი ცხინვალის რეგიონში დასახლდა.[35] საბჭოთა პერიოდში ოსებს შეზღუდული ავტონომია მიენიჭათ საქართველოს სსრ-ის ფარგლებში (სამხრეთ ოსეთის ავტონომიური ოლქი). საქართველოს მიერ საბჭოთა კავშირისგან დამოუკიდებლობის გამოცხადებას 1991-92 წლებში სამხრეთ ოსეთში ეთნიკური კონფლიქტი მოჰყვა, რაც ამ უკანასკნელის მიერ დამოუკიდებლობის გამოცხადებით დასრულდა. კონფლიქტში დაახლოებით 2000 ადამიანი დაიღუპა[36] მათი სურვილი ჩრდილოეთ ოსეთთან შეერთება იყო.[35] სამხრეთ ოსეთი, როგორც პოლიტიკური ერთეული, საერთაშორისო თანამეგობრობას არ უცვნია. რეგიონის მოსახლეობას ძირითადად ოსები შეადგენენ. მოსახლეობის დაახ. 20 % ქართველია (14,000. სულ 70,000).[37] ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმების მიღწევის შემდეგ რეგიონში მხარეებს შორის სამშვიდობო შუამავლის როლს რუსი, ჩრდილოეთ ოსეთისა და ქართველი სამხედროები ასრულებდნენ (500 წარმომადგენელი ყოველი მხრიდან). ამავე პერიოდში რუსეთმა სამხრეთ ოსეთის ოსურ მოსახლეობას საშუალები მისცა მისი მოქალაქეობა მიეღო.

ბოლო წლების განმავლობაში არტილერიული სროლები მხარეებს შორის დროდადრო მწვავდებოდა, რასაც ორივე მხარეს მსხვერპლი მოჰყვა. პრეზიდენტმა სააკაშვილმა ოსებს მშვიდობის სანაცვლოდ ფართო ავტონომია შესთავაზა, რაც ოსებმა უარყვეს, ვინაიდან მათი გაცხადებული სურვილი სრული დამოუკიდებლობა იყო.[38]

სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის საქართველოს გავლენის ქვეშ მოქცევა სააკაშვილის ადმინისტრაციის მთავარი მიზანი იყო ვარდების რევოლუციის შემდეგ.[39] ამასთან, 2002 წლიდან აშშ-ის არმია საქართველოს ინტენსიურ წვრთნებს უტარებდა და დახმარებას უწევდა.[40] საქართველოს სამხედრო ბიუჯეტმა 2008 წლისთვის თითქმის $0.99 მილიარდი შეადგინა,[41][42] რაც მშპ-ის 4,5 % და საქართველოს საზოგადოებრივი შემოსავლების მეოთხედზე მეტი.[43]

ამჟამად, სამხრეთ ოსეთის მცხოვრებთა უმრავლესობა რუსეთის მოქალაქეა და რუსულ პასპორტს ფლობს: BBC-ს ცნობით, სამხრეთ ოსეთის 70.000 მოქალაქის ნახევარზე მეტმა მიიღო მოსკოვის შეთავაზება რუსული პასპორტის მიღებაზე.[35] დიმიტრი მედვედევი ამტკიცებს, რო

Результаты (русский) 1:

Россия-грузинской войны. - Также известный как Южной Осетии войны 2008 года, вооруженного конфликта в августе 2008 года, с одной стороны , с другой стороны, Россия, Южная Осетия и Абхазия с другой Война началась в грузинских сил и российских войск, при поддержке Южной Осетии сепаратистского конфликта между этими регионами. Осетинские поселения от нескольких дней непрерывного артиллерийского огня после 7 августа Грузия начала военную операцию , чтобы взять город Цхинвали. На следующий день, Россия, которая имеет миротворцев в регионе была, в ответ на нападение Грузии на Южную Осетию в своих войск и танков. В то же время, Россия столкнулась с другими регионами Грузии. [25] [26] [27] Российские и осетинские войска сражались в трехдневной битве Цхинвали, который является самым большим и самым решающим сражением войны было. Российские корабли на побережье Черного моря был заблокирован и сухопутных войск и десантников высадились в Западной Грузии. 9 августа российские и абхазские силы открыли второй фронт, напав на Кодорское ущелье [28], и к западу от внутреннего вошел. Пять дней тяжелых боев, грузинские войска были изгнаны из региона и Абхазии. . Россияне занимают города Поти и Гори, а также в других регионах [29] Глава посредничества президента Франции достигли соглашение о прекращении огня в 12 августа, который был подписан 15 августа в Тбилиси, Грузии и России - 16 августа. 12 августа президент России Дмитрий Медведев приказал прекратить, [30] , но боевые действия не сразу остановиться. [31] После подписания российские войска были отведены большую часть Самегрело и Шида Картли. Тем не менее, он должен создать буферную зону вдоль границ Абхазии и Южной Осетии и точек в Поти, Сенаки и села. 26 августа 2008 года Россия признала независимость Южной Осетии и Абхазии. Россия завершила вывод войск из неоспоримых Грузии 8 октября, но по состоянию на 2009 г. российские войска остаются дислоцированных в Абхазии и Южной Осетии ( в том числе и на территории Грузии до контроля). [32] [33] [34] Несколько инцидентов в обеих зоне конфликта все еще ​​продолжается через несколько месяцев после окончания войны. 2009 война между сторонами отношений остается крайне напряженной. Мирное решение почти единодушно вызывной и между НАТО и Россией направить , чтобы избежать конфликта, реакция международного сообщества , ЕС и США были решительно поддерживает территориальную целостность Грузии и непризнанных территорий в знак солидарности соболезнования Южной Осетии и Абхазии. Содержание [скрыть] 1 Предпосылки 2 Временная шкала 2.1 1-7 августа: эскалация 2,2 7-8 августа: нападение Грузии на 8 августа 2.3: Участие России в 9 августа 2,4 эскалацией 2,5 10 августа: грузинские войска покидают Южную Осетию 2.6 11 августа: русские контратака 2.7 12 августа: дипломатические усилия по кибератаки 3 4 реакция финансовых рынков в начале войны, доказательства 5 6 войны сортов 7 Смотрите также 8 Ссылки 9 Внешние ссылки предпосылки осетины от уровня речных берегов живых потомков алан, которые были ок. XIII века монголы переехал из их поселений из - за своей родины. [Править] большая часть нынешней территории Северной Осетии осетины поселились. Позже часть, XVII век, вышел из Южного Кавказа и поселились в регионе. [35] В советский период осетины были предоставлены ограниченную автономию в составе Грузинской ССР (Юго - Осетинская автономный округ). Заявление Грузии о независимости от Советского Союза в 1991-92 годах сопровождался этнический конфликт в Южной Осетии, которая закончилась независимость последнего. Около 2000 человек были убиты в результате конфликта [36] своем желании присоединиться к Северной Осетии. [35] Южная Осетия как политический субъект, международное сообщество не признало. Из населения региона в основном этнические осетины. Население примерно. 20% грузин (14 000. Итого 70 000). [37] о прекращении огня будет достигнуто соглашение между сторонами мирного посредника в российском регионе Северной Осетии и грузинские солдаты проводили (500 представителей с каждой стороны). В то же время, осетинское население Южной Осетии, Россия имеет средства , чтобы дать ей гражданство. В последние годы, артиллерийские обстрелы иногда нагревается между двумя сторонами, обе стороны жертв. Он осетины мир в обмен на широкой автономии , предложенной осетинами отвергнута из - за их заявленным стремлением к полной независимости. [38] Южная Осетия и Абхазия в Грузии под его влиянием основной целью его администрации была революция роз. [39] Кроме того, с 2002 года США армия интенсивных тренировок направлялась и помог. [40] военный бюджет на 2008 год составляет почти $ 0990000000, [41] [42] ВВП на 4,5% , а государственных доходов более чем на четверть. [43] в настоящее время, Южный осетины являются гражданами России и российских паспортов:. как сообщает BBC-, 70000 граждан Южной Осетии получили более половины предложения Москвы принять российские паспорта [35] Дмитрий Медведев утверждал , что т