უსიყვარულოდმზე არ სუფევს ცის კამარა

უსიყვარულოდ
მზე არ სუფევს ცის კამარაზე,
სიო არ დაჰქრის, ტყე არ კრთება
სასიხარულოდ….
უსიყვარულოდ არ არსებობს
არც სილამაზე,
არც უკვდავება არ არსებობს
უსიყვარულოდ.
მაგრამ სულ სხვაა სიყვარული
უკანასკნელი,
როგორც ყვავილი შემოდგომის
ხშირად პირველს სჯობს,
იგი არ უხმობს ქარიშხლიან
უმიზნო ვნებებს,
არც ყმაწვილურ ჟინს, არც ველურ ხმებს
იგი არ უხმობს…
და შემოდგომის სიცივეში
ველად გაზრდილი,
ის გაზაფხულის ნაზ ყვავილებს
სულაც არა ჰგავს…
სიოს მაგივრად ქარიშხალი
ეალერსება
და ვნების ნაცვლად უხმო ალერსს
გარემოუცავს.
და ჭკნება, ჭკნება სიყვარული
უკანასკნელი,
ჭკნება მწუხარედ, ნაზად, მაგრამ
უსიხარულოდ.
და არ არსებობს ქვეყანაზე
თვით უკვდავება,
თვით უკვდავებაც არ არსებობს
უსიყვარულოდ!

Результаты (русский) 1:

Истаеваем
ВС царит небо,
ветер не dahkris, лес не krteba
радость ....
сосна от нет
никакой красоты,
ни бессмертия нет
истаеваем.
Но совершенная любовь из
прошлого,
как цветок Осень
часто первая лучше,
он не призывает бурные
бесцельных страстей,
ни детски утра, ни дикие слухи
, что он не называя ...
и осень холодная погода
в области увеличилось,
весенние нежные цветы
не похож ...
ветер вместо бури
ласкал
и похоти, а не молчаливые жмутся
garemoutsavs.
и увядание, увядающей любви
, наконец,
испепеляющий огорчен, мягко, но
отступает невесело.
и нет ни в одной стране
бессмертие,
бессмертие, которое есть не
зачахнет!